Matko Polko, a może to też Twoja wina!?

Macierzyństwo to ciężki kawałek chleba. Niewdzięczny, bo nikt za to nie zapłaci, a elekty widać po wielu, wielu latach. Ale kto wtedy będzie pamiętał o pracy włożonej przez matkę? O godzinach uchylania się przed niechcianymi zupkami, podcierania delikatnych pup, monotonnych dniach i odpowiedziach na niekończące się pytania o Wielkie i Małe rzeczy, które stają na drodze dzieci.
O losie Matki Polki pisała w Tygodniku Powszechnym Katarzyna Kubisiowska. Napisała ciekawie: o Polkach sprowadzanych do ról wynikających z biologii, o macierzyństwie kłócącym się z aspiracjami współczesnych kobiet, o szantażu jakim matki są poddawane na rynku pracy i politykach żerujących na poświeceniu, jakie ich zdaniem winne są im rodzicielki – Matki Polki Błogosławione. Wszystko prawda, ale wyliczance brakuje jednego ważnego elementu: samoumartwienia się matek.
Czy nie jest tak, że w macierzyńską pułapkę poświęceń i wyrzeczeń, matki wpuszczają się same? Że zamiast próbować czerpać korzyści z sytuacji, kiedy doglądając własnego pochówku mogą starać się zadbać o siebie: podciągnąć swoje kwalifikacje czy chociaż poświęcić się hobby, mamy całodobowe chlastają się szpicrutą powinności, żeby nikt przypadkiem nie pomyślał, że one się obijają na tym wychowawczym, i że pasożyty jedne robią sobie wakacje?
Z dzieckiem nie jest łatwo. Pracy jest sporo. Nagród i wakacji raczej żadnych. Mimo to etatowe matki wybrały (a jak wybrano za nie, to może warto coś z tym zrobić): będę doglądać własnych dzieci, bo tak chcę, tak mi wygodniej, bo tak układają mi się plany życiowe. Biorę słodycz macierzyństwa z całym bagażem śmierdzących pieluch, nieprzespanych nocy, irytujących dni. Tego przy dziecku nie da się przegapić.
Ale czy na prawdę nie można spróbować się spełnić w sytuacji okołodomowej? Może zamiast się biczować „musieniem” i „botojestdobredladziecka” warto czasem zrobić coś dla siebie? Zdobyć jakieś nowe umiejętności? Spełnić swoje marzenia? Szukać plusów w nowej sytuacji?
Łatwo pisać, trudno zrobić? Miejska Mama też tak myślała. Ale można zacząć mierzyć własne sukcesy inną niż do tej pory miarą i nie oglądać się wciąż za siebie tylko iść do przodu, ku nowemu. Przy Młodym udaje się to w siedmiu przypadkach na dziesięć. Trzy pozostałe to łkanie w ramię Idealnego Taty, że koleżanki to kariery robią, a Miejskiej Mamie rola kury domowej się ostała.